کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام

شاعر : ناصر شهریاری     نوع شعر : مدح     وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن     قالب شعر : ترکیب بند    

رطب لعل لب یـــار چــشــیــدن دارد            در پس پـــرده رخ یار چه دیدن دارد

در هوایی که در آن بوی علی می آید           سنــگ هـم گــر بزند باز پریـدن دارد


جام اگر پر شود از بــاده ناب علـوی           لب ِ تــشنه پی ایـن جــام دویــدن دارد

باده از کوثر اگر باشد و ساقی حـیـدر           منّــت حــیــدر کــرار کــشیــدن دارد

" اشــهــد ان عــلـــیــا ولی الله " آری           صد و ده مرتبه این نام شنـیــدن دارد

می زند مرغ دل امشب ز سر شور و شعف

بوســه ای بر ترک کعبه و بر صحن نجف

امشب از عالم بالا خــبـــری می آیـــد           در پی تیرگی شب سحــری مــــی آید

هر کسی ز عالم بالا اثری می خواهد           گــو بیــایــد که ز بــالا اثـــری می آید

حرم کعــبه ترک خورد و بهم باز آمد           همه گفتند که او از چــه دری می آید؟

به خدا آینه آمد به جهـان روی عــلـی           که از آن ناحیه خیر البـشری می آیـــد

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی           که در آن بر همه عالم پــدری می آید

به دل اهل ولا عشق عـلی پا بــرجاست

به خدا در دو جهان پرچم حیدر بالاست

: امتیاز

مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام

شاعر : علی زمانیان نوع شعر : مدح وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

خواستــم عشق را نظاره کــنم            چـشم‌ها را پــر از ستــاره کنم

خــواستم تا که از شب شعــرم            قطعه‌ای نــذر جــشــنواره کنم


عشق فــرمود نــذر نام عــلـی            صد و ده بـــار استـخــاره کنم

گر که شعری قشنگ می‌خواهم            به عــلــی بـیــشتر اشــاره کنم

می‌‌شود با حروف نـام عــلــی            وزن اشــعــار را اداره کـنـــم

جــای دارد به وصـف این آقـا            هر چه می‌بـینم استـعـاره کنـم

گر چــه اینها به ما نمی‌گـنـجـد

بحــر در کــوزه‌هــا نمی‌گـنـجد

هر صــفا با عــلــی صفا دارد            هر كسی با عــلـــی خــدا دارد

روی قــلب ستــاره بنــویــسیـد            مــثل آقــای مـــا كـــجــا دارد؟

چه كـسی جــز امــــام اول ما            پــســرش شــهــر كـربــلا دارد

وقت معراج جــزعلی چه كسی            جا به دوش فـــرشتــه هـا دارد

یا كدامیـــــن بزرگ در دنــیـا            دور خــود اینــقـــدر گــدا دارد

عشق اگرعشق هم بُوَد تنهاست            بــا ولای عــلــــی بـهــــا دارد

آیـت والـــی الـــولـــی مــددی

صده و ده بار یا علــی مـددی

صاحب رودخــانه ی كـــوثــر            دست پــرورده اش بُـوَد بــوذر

آن امامی كه در زمان نـــمـاز            می دهت در ركــــوع انگـشـتر

آن كه در لابـــلای جنگ اُحُـد            با نـود زخــــم می كند محـشــر

آن بزرگی كه كـــار كوچك او            كندن چــهـــار چــوبه ی خـیـبر

آن جوانی كه عَــبُـــدوَدهــا را            با یكی ضـــربه می كند بی سـر

ذكر هر پهـــلوان به میدان ها            اســـد الله یـــا عـــلـــی حــــیــدر

آنکه محضش وقوع ردالشمس            می‌شـود بــا دعــای پــیــغـمبــر

دافــع سیــئــاتــمــان حــیــــدر

عجّـــلوا بالصلاتمان حـــــیـدر

كاش می شد خطابمــــان بكنـد            با نگــــاهی شــرابــمـــان بكند

كاش می شد ابوتــــراب جهان            زیر پـــایش تـــرابــمـــان بكند

تــو دعـــــا كند نیاد آن روزی            كه بخــواهد جـــوابمــــان بكند

ما گــنــــاه كبــــیــره ایم آقــــا            كـــاش آقا صوابــمـــان بـكـنــد

ما گـــروه دعـــای نا مقــبــول            بایــد او مستـجــابــمـــان بكــند

كاش می شد كه خون ما ریزد            در ره عشـــق آبــمـــان بــكـند

ای وجـــود تـــو بركت عالــم

ای مـنـا ای صفا و ای زمـزم

افــتــخـــار عشـــیــره ی حـوّا            ایــلــیــای قــــــبــیــلــه ی آدم

ذكــر نــام تو را خـــدای وَدود            می نویسد به حـلـقه ی خــاتم

بر بــلـنــد ستــیــغ عـــاشــورا            زده عـبــاستان فقــط پـرچـــم

كـــاش می شد مرا نگــهداری            مــثـــل مقـداد و قنبر و میـثم

عــارفـــم یا عـــلــی مدد گویم            ذكرتـــــان تا الی الابد گــویم

ای عـزیــز مـسـبـب الاسـبـاب

ما رعـیت فــقــط شـــما ارباب

ای وجــود تـو بــرکت عــالــم            ای منــا ای صفا و ای زمــزم

افـــتـــخــار عــشــیــرهٴ حـــوا            ایــلــیـــای قــبــــیــلــــه ی آدم

نــظــر شبّــر و شـبـیــر شـمـا            بــی دوا درد را کنــد مــرهــم

ذکــر نـام تو را خـــدای ودود            می‌نویسد به حــلـقه ی خــاتــم

بر بلند ســه تــیــغ عــاشــورا            زده عبــاستــان فـقــط پــرچــم

کــاش میشد مرا نگــهــداری             مثــل مــقــداد و قـنــبـر و میثم

عارفـــم یا علی مـــدد گــویم

ذکرتــان را الی الابـــد گویم

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل ایراد  محتوایی تغییر داده شد زیرا مسبب الاسباب فقط از صفات خدا است.  فراموش نکنیم که حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: لَا تَتَجَاوَزُوا بِنَا الْعُبُودِيَّةَ ثُمَّ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُمْ وَ لَنْ تَبْلُغُوا وَ إِيَّاكُمْ وَ الْغُلُوَّ كَغُلُوِّ النَّصَارَى فَإِنِّي بَرِي‏ءٌ مِنَ الْغَالِينَ. ما را از مرز عبودیت خارج نکنید و به سرحدّ ربوبیت نرسانید، آن گاه هرچه می ‏خواهید در فضیلت ما بگویید، لیکن بدانید که حق ثناگویی ما را ادا نخواهید کرد. از غلوّ کردن درباره ما بپرهیزید و همانند نصاری که درباره عیسی علیه‌السلام غلو کردند نباشید، که من از غلوّ کنندگان بیزارم. الاحتجاج ج ۲ ص ۴۳۸، بحارالانوار ج ۲۵ ص ۲۷۴، اثبات الهداه ج ۵ ص ۳۹۱

یا عــلـــی یا مسبب الاسباب           ما رعـیت فــقــط شـــما ارباب

مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام

شاعر : احمد علوی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفاعلین مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

خدا میخواست تا تقدیـــر عالم این چنین باشد          کسی که صاحب عرش است،مهمان زمین باشد

خدا درساق عرش خویش جایی را برایش ساخت          که حتی مـاورای دیـده ی روح الامیـن باشـد


خدا میخواست از رخسارۀ خود پـرده بردارد          خدا میخواست تا دست خودش درآستین باشد

عــلـــی حُبّـه جُنـَّه ، قــســیـم الــنـار و الجنـه          خدا میخواست آن باشد ،خدا میخواست این باشد

علی را قبـل از آدم آفــرید و در شب معراج          به پیــغـمـبـر نشـانش داد تا حـق الیقــیـن باشد

به جز نام علــی در پهـنۀ تـاریخ نـامی نیست         که بر انگــشــتــر پیغمـبران نقـش نگین بـاشد

به جز او نیست دستاویز محکم در دل طوفان         به جز او نیست وقتی صحبت ازحبل المتین باشد

مرا تـا خطبه های بی الف راهی کن و بگذار        که بعد از خـطـبـه بی نقطۀ تو نقطه چین باشد

مرا در بیت ، بیت شعـر هایم دستـگیـری کن         غــزل های تو بی انـدازه باید دلنـــشیـن بـاشد

غزل لطف خداوند است اهـــل دل خبر دارند         غزل خوب است در وصف امیرالمومنین باشد

: امتیاز

مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام

شاعر : علی اکبر پیروی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

شیرخدا و لنگر عرش خدا، علی است           مـــرآت حـق و آینه حــق نما، عـلی است
در روز حشر، شافع امت محمد  است           باب النـجــات سلـسـلۀ انــبـیــا، علی است


بعد از وجود اقدس خـاتـم، حبیب حق            بر کل جنّ و انس و ملک، رهنما، عـلی است
اول کـــسی که دین نبی را قبول کرد            و آن دومیــن ز خـمـسه آل عبا، علی است
نـفـس نبــی و بــاب علوم محمد است            چارم نـفر که رفته به زیر کسا، علی است
گــر افــتـخـار دیگری از بهر او نبود           این افتـخــار بس که شه لافتی، عـلی است
در جنگ بدر و غزوه خندف، صف احد           مردی که بود در خور صد مرحبا، علی است
دست خدا که فـوق هـمه دست ها بود            دست علــی ولیّ خدا، مرتضی عـلی است

: امتیاز

مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام

شاعر : ولی الله کلامی نوع شعر : مدح وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : غزل

حق روز ازل کـل نِعــم را به علی داد            بین حکمـا حُکــمِ حَکَم را به علـی داد

معنای یدالله همین است و جز این نیست            کاتب که خـدا بود قـلــم را به علی داد


می‌خواست به تصویر کشد قدرت خود را            در معرکه شمشیر دو دم را به علی داد

عــمّـال شیــاطین همه ماندند تهی‌دست            تا احمـد مــحــمود عَلَـم را به عـلی داد

یـاران ولایت به خـــدا اهـل بهــشــتـند            الله کریـــم است، کــرم را به علـی داد

هر مــمـلکتی تابع فرمان امیـری است            ایــران، دلِ افتاده به غم را به علی داد

از نسل علی یک علی آمد به خـراسان            یعنی که خدا کـــل عجم را به علی داد

کوچک‌تر ازآن است عجم فخر فروشد            گــو حیــدری‌ام، یار دلم را به علی داد

سبقت بگـــرفت اُمّ عـــلی ز اُمّ مسیحا             روزی که خــدا حق قدم را به علی داد

مملوک ببین مالک دین در شب میلاد             تنظیم سند کـرد و حرم را به علــی داد

بودی همه اشراف عرب طالب زهرا             طــه گُـهر عهـــد قِــــدَم را به علـی داد

بگذاشت کف فاطمه را بر کف حیـدر             با فاطمه شش دانگ ارم را به علی داد

از یُمن همین وصلت فـرخـنده کلامی             حــق زینب آزاده ‌شیـم را به عــلـی داد

: امتیاز

مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام

شاعر : الهی قمشه ای نوع شعر : مدح وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

شاهد کل الجمال ایـــزد یکتـــا عـلیـست          پرتو اشـــراق آن پیدای ناپیــدا علیست

معنی فرقان فروغ ملک جان فخـرجهان          شاهد ایمان شه امکان مه بطحا علیست


سر مطلق والـی حق پیشوای مـاخـــلـق          کاشف اسرار قرآن راز ما اوحی علیست

بلبـــل گویـای اســـرار گــلسـتـان وجود          سر سبحان شاه ایمان ماه او ادنی علیست

برهمه خوبان عالم قبله گاه رحمت اوست          جمله پاکان جهان را سرور ومولی علیست

در صف احزاب میر بر همه امت امام          نزد خاصان ( کان عهدالله مسئولا ) علیست

تکیه گاه وی سریر «هل اتی» در قرب دوست          زانکه درحب خدا آن فرد بی همتا علیست

بر سر از سلطان عــزت یافت تاج انما          آری ایمان را نگهبان درصف هیجا علیست

نـزد دانــا بـاطــن ( اِنّــا هَـدیناهُ السَبیل )          پیش اهل دل بهشت و کوثر وطوبی علیست

آدم ونوح وخلیل ویوسف ویعقوب وهود          صالح و شیث و شعیب وموسی وعیسی علیست

در کتاب آفــرینش سورۀ تــوحید  عشق          درحساب اهل بینش عروة الوثقی علیست

آنکه بذر معرفت در مزرع دلها فشــاند          از لســان الله نــاطق منطق گویـا علیست

در لب عیسی دم جان بخش و در طور کلیم          شـعلۀ انّی انَــا الله  و یَـدِ بیــضا علــیست

ازهمه خاصان حق آنکس که بنماید به صدق          امــتــثال سَبِّح اسـمِ رَبک الاعـلی علیست

در عـروج عشق و معراج نبوت همسفر         با همایون شاه سُبحانَ الذی اَسری علیست

هَل اَتی قدر و سَلونی علم و لاهوتی مقام          ملک دیـن را تاجدار لا فتی الا، علیست

صاحب  ســر ولایت در گه علم نــبــی          باب سبطین رسول وهمسر زهرا علیست

کشور اَلیَـــوم اَکـمَـــلتُ  لَکُم را شهریار         بر سَریر ما عَبَدتک شاه بی هـمتا علیست

معنی نور علی نور است قلب مرتضی          صورت زیبای عالم را بهیـن معنا علیست

آنکه درهفت آسمان زد پرتو مهرش علم          زان فروزان گشت خورشید و مه جوزا علیست

در ثنای شه الهـی گفت با روح الــقدس          شــاهــد کـــل جمـال ایـزد یکـتـا علیست

: امتیاز